Istanbul here we come!

Marleen en ik hadden het er al weken over, we willen weg tussen kerst en oud-en-nieuw! Maar waarheen? De zon was met dat winterse weer bijna onmogelijk geworden, zelfs in Egypte was het koud en vies weer. En er waren maar een paar dagen dus werd het een city-trip. We hadden elkaar er net van overtuigd dat we wel met gepakte koffer op het vliegveld in Duesseldorf nord konden gaan zitten toen Marleen een leuke aanbieding naar Istanbul zag. Die hebben we toen maar genomen en de volgende ochtend om 5 uur gingen we op pad.

Klik op de link voor fotos.

Papa waarschuwde ons nog voor Turkish Airlines wat ik hevig ontkende maar wat later toch bleek te kloppen, er was een paar maanden eerder een vliegtuig letterlijk uit de lucht gevallen omdat de snelheidsmeters aan boord defect bleken te zijn. Toch zijn ze onderdeel van de star-alliance waaronder ook Lufthansa vliegt bijvoorbeeld. Dus vlak voor en na de vlucht hebben we alle ouders gelijk maar gebeld om ze ietwat gerust te kunnen stellen. De vlucht ging verder prima en we hadden een heerlijk ontbijt aan boord wat ik na zolang vliegen met Ryanair een echte tractatie vond.

Die middag vonden wij ons hotel in het moderne noordelijke gedeelte van de stad en zijn we die avond even de hoofdstraat doorgelopen, waar we ons gelijk tegoed konden doen aan de uitverkoop. Helaas zijn de maatjes van de gemiddelde turkse vrouw iets kleiner en spijkerbroeken in mijn maat bestonden hier blijkbaar niet, dus daar ging mijn hoop. Marleen had meer geluk en vond een leuk shirtje en vestje voor geen geld. De prijzen zijn namelijk aangepast aan het bestedingsniveau van het land en daarom was alles spotgoedkoop. Gelijk hebben we ook maar een gids gekocht van Turkije om de leuke plekjes van Istanbul te kunnen bestuderen.

Na een heerlijke nacht uitslapen in het hotel al werd ik om 7 uur wakker omdat het eerste gebed alweer van de minaret werd geroepen. Toch ben ik daarna weer in slaap gevallen en we waren uiteindelijk nog net optijd voor het ontbijt en zijn we op ons gemak door de stad wezen slenteren. Dit keer gingen we te voet de berg af richting het water waar het Dolmabahce paleis van de meest recente sultans moest staan. Na een korte wachtrij konden we dan het paleis in waar we ons aansloten voor een rondleiding. Van binnen was het veel pracht en praal en er blijken ook erg veel connecties te zijn met Engeland waar hun kristal vandaan kwam, wat prachtig verwerkt was in 3 kroonluchters van ieder meer dan 1 ton kilo met een maximum gewicht van 4.5 ton! Daar wil je dus niet graag onder staan. Obama had deze kroonluchter blijkbaar ook kunnen bewonderen toen hij op bezoek was en daar was de turkse rondleider erg trots op. Zowieso zijn de turken erg trots op hun land en hun spullen en die willen ze maar wat graag aan je tonen.

Die middag gingen we met de metro (allemaal erg nieuw en modern) over het water wat noord van zuid-Istanbul scheidt naar het culturele zuidelijke centrum van de stad waar een groot plein staat waar achtereenvolgends het Topkapi paleis, het zeer oude Hagia Sophia (spreek uit aja sofia) en de blauwe moskee bij elkaar stonden. Het was er een wir-war van mensen die je een rondleiding willen verkopen, van winkeltjes vol met spullen, en van toeristen. Ik vertrouwde het niet toen een aardige man een gesprek probeerde aan te knopen met Marleen maar toen hij door had dat ik het niet leuk vond was hij snel weg. We hebben heerlijk gelunched in de buurt en zijn toen het Hagia Sophia ingegaan. Het is een oude kerk uit de Byzantijnse tijd (500 B.C.) en is rondom 400 A.D. door de moslims ingenomen. Toen zijn er 4 minaretten aangebouwd en van binnen wat moslim spreuken op de muren gehangen maar verder is er weinig veranderd. Sinds Turkije in 1929 een republiek werd is het als museum door het leven gegaan en het was echt een indrukwekkend gebouw wat de tands des tijds met vlag en wimpel heeft doorstaan. Zowieso is in de omgeving alles mooi bewaard gebleven, zo stond er in de buurt nog een Obelisk waar de Egyptenaren vroeger wedstrijden met paard en wagen voerden.
Eenmaal uit dit indrukwekkende gebouw hebben we nog even een rondje in de buurt gedaan en een plan gemaakt voor de volgende dag. Uitgehongerd hebben we ons op een lekker stukje vlees gestort in een goed aangeschreven restaurant (ik was nog een beetje bang voor hepatitus A infecties) waar ik in mijn beste turks 'goed doorbakken' vlees bestelde. Helaas bleek het reepjesvlees te zijn dus dat kon maar op 1 manier gebakken en het voelde alsof ik een vlater had geslagen. Gelukkig moest de ober er wel om lachen, al verstond hij geen engels, humor is altijd verstaanbaar. Toen heb ik toch maar een biefstukje besteld omdat ik vond dat mijn 'goed doorbakken' commentaar toch ergens op moest slaan. Maar het was heerlijk en we hebben in het restaurant nog veel lol gehad, en zonder dat er een druppel alcohol aan tepas kwam, echt gezellig weer als vanouds.
Terug in het hotel konden we nog net een paar rondjes in het zwembad doen op de -4 verdieping van het hotel, en zijn we kort nog even in de sauna geweest want die was voor ons te heet. Die nacht alweer heerlijk geslapen, hoe kan het ook anders.

Op onze laatste dag moesten we optijd opstaan want het plan was om half 11 de boot te nemen en de Bosphorus op te gaan, wat ons aan alle kanten aangeraden was. Helaas bleek de boot stampvol te zitten en toen viel ons oog op een klein groepje mensen daarnaast. Er bleken nog meer boten te gaan die niet een volledige dagtrip zouden maken maar je bijna hetzelfde zouden laten zien, voor de helft van de prijs ook nog. Dit hebben we dus maar gedaan en het bleek een leuke actie. De wind was wel koud dus gelukkig duurde het niet al te lang en kregen we een lekker kopje thee aangeboden. Helaas bleek achteraf dat het niet gratis was en we moesten maar liefst 4 turkse lire (in de koffiehuizen was het slechts 1) betalen voor deze dienst. Ook had de kapitein een oogje op ons en toen ik gebaarde voor een foto nam hij ons vervolgend mee naar zijn hut en bood ons een gratis kopje thee aan. Daarna volgde een uitgebreidde foto sessie en hij kon het niet nalaten een dikke zoen bij Marleen op de wang te zetten. Nou ja, heeft hij ook een verzetje en wij hadden wel lol.

Die middag hebben we in sneltreinvaart nog door een bolwerk van marktjes gelopen (de bazaar) en zoals het ons betaamt gekeken en gekeken maar niet gekocht! Daarna hebben we even snel gelunched bij de MacDonalds (erg he) en daarna de Blauwe Moskee bezocht maar die was nog in gebruik en we konden maar bij een klein gedeelte van de moskee, gelukkig mochten we wel fotos maken en ook hier waren de motieven prachten en deed het tapijt me denken aan Holland met zijn blauw en rode kleur en de tulpen motieven. Daarna vluchtig op zoek naar de ingang van het oude Topkapi paleis. Net toen we het vonden bleek het loket dicht te gaan... een uur voor sluitingstijd! Echt raar en ook niet volgens ons boekje. Gelukkig bleek er een rondleider kaartjes te willen verkopen en zei dat hij ons nog wel naar binnen kon krijgen. Nou ik geloofde er wederom niks van maar Marleen liep er achteraan naar binnen (zonder te betalen) dus ik kon niet anders dan meegaan. Er was nogal wat commotie tussen opzichter en rondleider maar het lukte wel gewoon ons binnen te loodsen dus ik heb nooit geweten wat er gaande was. Uiteindelijk hebben we gewoon de normale entree betaald om nog een klein uur op het landschap met de gebouwen rond te lopen. Nou het was het meer dan waard! Na even wachten bleken de enorme rijen voor de keizerlijke voorwerpen nagenoeg weg en hebben we prachtig, met goud en edelstenen versierde, theepotten, kannen tot hele gewaden en stoelen gezien. In de tijd van de middeleeuwen (rond 1400) moesten wij Germanen nog beschaafd worden en waren de Ottomanen ons al zo ver voor! De combinatie van losse gebouwen met een prachtig gedeelte voor de harem leek het net op het Alhambra in zuid-Spanje, met zelfs een kerk overgebleven uit de Byzantijnse tijd voordat de Ottomaanse nomaden zicht vestigden in deze stad. Bij het donker worden maakten we de laatste fotos op de laatste batterijen en daarna gingen we moe maar voldaan terug naar ons hotel voor een laatste sauna.

De stad was echt een verassing en een leuke mengeling van oud en jong, en klassiek en modern. Ook de mensen bleken heel aardig en telkens als ik het niet vertrouwde heb ik me vergist, het blijken heel open mensen die erg uitnodigend zijn. Wel jammer dat iedereen Marleen aankeek in plaats van mij, maar met zo'n witte huid en lange benen ben je ook een super schoonheid! Ik vond het supergezellig en zou het zo overdoen, hopelijk kunnen we snel weer een keer samen iets leuks doen!

Liefs,
Nienke